30. Obietnica Łucji - Dorota Gąsiorowska

Tytuł oryginału: Obietnica Łucji

Cykl: -

Autor: Dorota Gąsiorowska

Wydawnictwo: Między Słowami

Ilość stron: 400

Gatunek:  Powieść obyczajowa, 

Moja ocena: 8/10

Najlepsze cytaty:

"Poprzez taki jeden [...] niepozorny gest można wyczuć intencje drugiej osoby o wiele lepiej, niż wdając się w bezowocne dyskusje [...] Szczery dotyk, niczym barometr, wykrywa prawdziwe ciśnienie uczuć."

"Całe mistrzostwo polega na tym, aby cieszyć się prostotą życia, nie zaś szukać wymyślonego ideału szczęścia, który nie istnieje."

Łucja uciekając przed przeszłością podejmuje spontaniczną decyzję, by natychmiast wyjechać z miasta, w którym dotychczas żyła w luksusie ze swoim byłym mężem. W Różanym Gaju kobieta wraca do swojego dawnego zawodu - uczy dzieci w wiejskiej szkole. Z początku zamknięta w sobie kobieta otwiera swe serce dla pewnej dziewczynki, której matka jest śmiertelnie chora. Łucja składa obietnicę Ewie, gdy ta na łożu śmierci prosi ją, by ta odnalazła ojca jej córki Ani. Dzięki niezwykłym zbiegom okoliczności Łucja przechodzi osobistą terapię, która pomaga jej się uporać z przeszłością.

Czy Łucja odnajdzie ojca Ani? Czy Łucja nauczy się kochać i przebaczać? Co wniesie obecność kobiety w społeczność Różanego Gaju?

Pierwsze co sprawiło, że chciałam przeczytać tę książkę, to piękna, sielska okładka. Drugim powodem był intrygujący opis na owej okładce. Widnieje na niej również napis "Nowa mistrzyni literatury obyczajowej!", więc przed tą powieścią stawiałam wysokie wymagania. Po przeczytaniu tej prozy mogę Wam z ręką na sercu powiedzieć, że powyższe zdanie nie jest przesadzone. "Obietnica Łucji" to niezwykle prawdziwa opowieść o sile miłości i przebaczenia, które pomagają pogodzić się z przeszłością i z nadzieją patrzeć w przyszłość. 

"Obietnica Łucji" opowiada o kobiecie, która jako mała dziewczynka mieszkała w domu, w którym ojciec pewnego dnia odszedł i nie wrócił, mały braciszek zginął, a matka zwracała się chłodno do córki. Łucja nie miała łatwego życia, bo gdy wyrwała się z domu i założyła biuro podróży, to po latach rozpadło się jej małżeństwo. Historia bohaterki po przyjeździe do Różanego Gaju, to głównie historia tego, jak życie zabliźnia dawne rany z jej przeszłości  poprzez innych ludzi i sytuacje. Napisałam "głównie", ponieważ autorka wprowadziła w tej powieści wiele innych wątków np. pani Matyldy i jej córek, pałacyku Kreiwetsów i muzyki. 

Bohaterowie są bardzo naturalni, mogliby żyć za moim płotem. Łucja przechodzi tu dużą przemianę, odkrywa jak to jest kogoś kochać, ale największą zmianę przeszła inna bohaterka (nie powiem jaka, bo byłby to spojler). Młodziutka Ania jest bardzo dojrzała jak na swój wiek, może nawet ciut za mocno, jednakże życie zdążyło już jej doświadczyć. Cieszyłam się czytając o niej, ponieważ było wśród tych stron wiele takich, przy których uśmiechałam się do książki. Tomasz z początku zagubiony, bardzo dobrze poradził sobie z zaistniałą w powieści sytuacją. Jako pianista ma wrażliwą duszę, czasem zbyt mocno reaguje na pewne rzeczy. Inni bohaterowie również są oryginalni, mają swą historię jak np. pani Matylda, Ignacy, Eleonora.

Książka jest pisana z punktu widzenia Łucji, ale narracja jest prowadzona w trzeciej osobie. Powieść ta jest ciekawa, lekka, posiada nieprzytłaczające opisy i prawdziwe dialogi. "Obietnica Łucji" byłaby jeszcze lepsza gdyby nie to, że często miałam tak, że gdy tylko pojawiały się pewne postacie, to już wiedziałam jaki udział będą miały w tej historii. Autorka tylko raz mnie zaskoczyła, co byłoby wadą, gdyby nie to, że książkę tę czyta się naprawdę bardzo przyjemnie i szybko. 

Podsumowując, "Obietnica Łucji" autorstwa Doroty Gąsiorowskiej jest bardzo dobrą, polską powieścią obyczajową. Polecam Wam ją, na te jeszcze długie wieczory, kiedy chcielibyście przeczytać coś czego akcja dzieje się dość daleko od Was (przynajmniej ode mnie ;>), a równocześnie tak blisko, bo powieść o Łucji trafi również do Waszych serc. Na zakończenie mam dla Was cytaty, które wyłowiłam podczas dwudniowej lektury:

" Ludzie zazwyczaj zranione serce chcą uleczyć zranionym sercem innej osoby."

"Serce, które jest gotowe przyjąć miłość, musi być czyste." 

"W życiu po to tracimy pewne rzeczy, byśmy za jakiś czas mogli sięgnąć po następne. Na starym fundamencie nie powinno się budować nowego domu."

Za możliwość przeczytania tej książki dziękuję wydawnictwu Znak